na jakiejś przestrzeni

См. также в других словарях:

• za- — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek tworzący czasowniki oznaczające osiągnięcie celu, skutku, ukończenie procesu, np.: {{/stl 7}}{{stl 8}}zagrać {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 8}}zaśpiewać {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozsypać — dk IX, rozsypaćpię, rozsypaćpiesz, rozsypaćsyp, rozsypaćał, rozsypaćany rozsypywać ndk VIIIa, rozsypaćpuję, rozsypaćpujesz, rozsypaćpuj, rozsypaćywał, rozsypaćywany 1. «sypiąc rozrzucić coś; rozproszyć coś na jakiejś przestrzeni; rozrzucić coś… …   Słownik języka polskiego

• roztoczyć — dk VIb, roztoczyćczę, roztoczyćczysz, roztoczyćtocz, roztoczyćczył, roztoczyćczony roztaczać ndk I, roztoczyćam, roztoczyćasz, roztoczyćają, roztoczyćaj, roztoczyćał, roztoczyćany 1. «rozłożyć, rozprostować coś zwiniętego, stulonego; rozpostrzeć …   Słownik języka polskiego

• rozwijać — ndk I, rozwijaćam, rozwijaćasz, rozwijaćają, rozwijaćaj, rozwijaćał, rozwijaćany rozwinąć dk Vb, rozwijaćnę, rozwijaćniesz, rozwijaćwiń, rozwijaćnął, rozwijaćnęła, rozwijaćnęli, rozwijaćnięty, rozwijaćnąwszy 1. «rozprostowywać coś zwiniętego,… …   Słownik języka polskiego

• skok — m III, D. u, N. skokkiem; lm M. i 1. «oderwanie się na chwilę od jakiejś powierzchni poprzez odbicie się nogami; zeskoczenie z wyższego miejsca na niższe» Skoki kangura, żaby. Skok z okna. Biec, pędzić itp. wielkimi skokami. ◊ Jednym skokiem, w… …   Słownik języka polskiego

• prze- — 1. {{/stl 13}}{{stl 7}} przedrostek nadający następujące (m.in.) odcienie znaczeniowe czasownikom, z których tematami się łączy : {{/stl 7}}a) {{/stl 13}}{{stl 7}} przebycie jakiejś przestrzeni, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}przebiegać, przepływać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kres — m IV, D. u, Ms. kresie; lm M. y 1. zwykle blm, książk. «granica czegoś, jakiejś przestrzeni; kraniec» Step, morze (jest) bez kresu, zda się nie mieć kresu. ∆ mat. Kres zbioru liczb «dwie liczby, między którymi zawierają się wszystkie liczby… …   Słownik języka polskiego

• połać — ż V, DCMs. połaćaci; lm M. połaćacie, D. połaćaci «część jakiegoś obszaru, jakiejś przestrzeni; szmat, płat» Połacie kraju, ziemi, lasu …   Słownik języka polskiego

• porozbijać — dk I, porozbijaćam, porozbijaćasz, porozbijaćają, porozbijaćaj, porozbijaćał, porozbijaćany 1. «rozbić, potłuc (kolejno) wiele czegoś» W złości porozbijał sprzęty. Wszystkie drzwi w domu były porozbijane. 2. «o wielu osobach: uszkodzić jakąś… …   Słownik języka polskiego

• porozsypywać — dk VIIIa, porozsypywaćpuję, porozsypywaćpujesz, porozsypywaćpuj, porozsypywaćywał, porozsypywaćywany 1. «wiele czegoś rozsypać, rozproszyć, rozrzucić na jakiejś przestrzeni; rozsypać coś w wielu miejscach» Porozsypywać świeżą ziemię na klombach.… …   Słownik języka polskiego

• przeciągnąć — dk Va, przeciągnąćnę, przeciągnąćniesz, przeciągnąćnij, przeciągnąćnął, przeciągnąćnęła, przeciągnąćnęli, przeciągnąćnięty, przeciągnąćnąwszy przeciągać ndk I, przeciągnąćam, przeciągnąćasz, przeciągnąćają, przeciągnąćaj, przeciągnąćał,… …   Słownik języka polskiego